Co sprawia, że wibrujesz w padel ? L 'romans czysty i prosty gry lub postęp, aby stać się lepiej niż wczoraj. Te dwie teorie są przeciwne i muszą współistnieć. Każdy gracz musi być w stanie identyfikować się z teorią, która według niego najlepiej pasuje do jego wizji rzeczy.
Będziemy musieli rozróżnić dwie kategorie. Amatorzy i gracze na wysokim poziomie. Nie będą animowane w ten sam sposób. Będą zajmować się padel W inny sposób. Ale to nie jest wyłączne. To znaczy, że amator, mający obsesję na punkcie ciągłego rozwoju, niekoniecznie rozpozna siebie w pierwszej teorii.
Dla nich i dla większości czołowych graczy liczy się numer 1. W Galerii sław nie ma miejsca na resztę. Trzeba mieć ambitny cel i się go trzymać.
W związku z tym traci się wartość wysiłku. Rzeczywiście, sukces ma inną definicję w zależności od tego, czy ktoś stawia się po stronie pasji, czy chwały. Dla niektórych dzieje się to tylko wtedy, gdy nam się uda numer 1.
Weźmy na przykład wielką trójkę tenisa (Wielka czwórka z Andym Murrayem). W ostatnich latach istnienie innych graczy było bardzo trudne. Okres ten oznacza zerwanie z rywalizacją duetów z poprzednich lat (Borg-McEnroe, McEnroe-Lendl, Sampras-Agassi itp.). Czasy się zmieniają, a chwała pozostawi niezatarty ślad w sercach fanów, gdy Wielka Trójka zatrzyma tor.
Jakie miejsce dla innych graczy? Możemy zdefiniować „trzy życia” czołowego sportowca:
- Dąż do bycia numerem 1 (i inne cele osobiste)
- Osiągnij pierwsze miejsce (ważny emocjonalny krok)
- Utrzymaj to miejsce (bardziej racjonalne emocje)
Wreszcie, musisz umieć zaakceptować, że inni mają pasję, nie znając chwały. To właśnie przydarzy się zwykłym ludziom i taka jest trudna rzeczywistość sportu. Ale aspiracja do sławy wymaga pasji.
Źródło: Martin Echegaray Vales