Kluby tenisowe mają duże różnice. W istocie, w zależności od ich historii i położenia geograficznego, niekoniecznie mają one ten sam „charakter”. Niektóre kluby, zainspirowane wolą liderów, przybierają formę rodzinną. Obracają się wokół bardzo aktywnego życia i życia skoncentrowanego na wydarzeniach, chwilach dzielenia się. Organizują coroczny bal, coroczny grill itp.

Inni koncentrują się na rywalizacji. W ligach bardzo często spotykamy te same kluby z najlepszymi zawodnikami, w rozgrywkach najlepsi zawodnicy bardzo często pochodzą z tego samego regionalnego jądra klubowego. Kiedy tak zwany klub „wiejski” tworzy bardzo dobrego zawodnika, to tego drugiego bardzo często przyciągają najlepsze kluby w regionie, najczęściej miejskie. Położenie geograficzne odgrywa więc swoją rolę, a to tłumaczy fakt, że w dużych miastach działa wiele klubów tenisowych, a więc wiele turniejów. Pozwala to na znacznie mniej podróży, a znacznie mniej długich podróży, a co za tym idzie łatwiejsze uprawianie tenisa w zawodach dla zawodników, co również generuje silniejszy progres.

Położenie geograficzne dotyczy także niektórych klubów położonych na wybrzeżu. Te kluby bardzo często mają atrakcję turystyczną. Zazwyczaj jest to bardzo spokojna zima, a lato jest bardzo ożywione ogromnym napływem turystów. Są zatem bardziej skoncentrowane na aspekcie ekonomicznym. Jean-Michel Peter i Philippe Tétard[1] podkreśl również, że turystyka miała wpływ na rozprzestrzenianie się tenisa: „Ten sukces, FFT - która jest dziś najważniejszą federacją w sporcie indywidualnym - zawdzięcza go w szczególności odległym korzeniom anglosaskim, ponieważ tenis zdobył Francję wybrzeżami i plażami, za namową turystów. Anglicy, główni eksporterzy mody sportowej. (…) Tenis to przede wszystkim tenis plażowy, zanim podbije całe nadmorskie tereny. (…) Podkreślają (na pocztówkach) kluczową rolę rozwoju nadmorskiego i turystycznego w tworzeniu się tenisa we Francji ".

[1] PETER Jean-Michel i TETARD Philippe, „Wpływ turystyki nadmorskiej na rozprzestrzenianie się tenisa. Przypadek Francji od 1875 do 1914 roku ”, STAPS : 2003 / 2, numer 61, strony 73 - 74.

Pierre Lemonnier

Pierre studiował STAPS i uzyskał tytuł magistra zarządzania w sporcie po ukończeniu studiów w Reims, Frankfurcie i Lille. Odkryłem padel w 2014 roku podczas mojego roku Erasmusa we Frankfurcie dzięki znajomemu z Hiszpanii. Cholera, to jest dobre padel !

Na ten sam temat